Sevmek o kadar basit mi?

Bugün yine her şeyden uzak düşüncelerle uyandım. Hiç kimse, hiç bir şey yoktu orada. Kapkaranlık ve soğuk. Sadece donan ellerinin ve baş titremesinin nasıl geçebileceğini düşünürken düştün sen geldin aklıma. Ne alaka der gibisiniz. Demeyin ve okumaya devam edin. Senin sıcaklığın, kalbime dokunuşun, ellerimi tutarak ısıtmanın, öperek sevindirmenin ve bana bakarken ki gülümsemen geldi aklıma. Öyle ısındım biraz. Ve yavaş yavaş çözüldüm. Karanlığın yerini senin gülüşünde ki güneş aldı, Soğuğun yerini sıcak bir hava aldı ama senin yerini kimseler ne aldı ne alabildi ne de ben verdim. Çünkü sen yanımda olmadan bana yardım edebiliyorsan kim bilebilir sen yanımdayken neler yapardın benim için? Ama ne sen yoksun ne de bütün bunları düşünecek kadar seven ben...