Yolum uzun, sırtımda ki yüküm ağırdı. Ben siyahı tekrar mavileştirmeye çalışan aptaldım. Üstü siyahla kapanmış bir mavi geri dönmezdi. Bu siyahın doğasına aykırıydı. Değdiği heryeri çekiyordu karanlığa. Ateş bana dokunduğundan beri çıkmıyordu üzerimde ki siyah leke. Gün geçtikçe dağılıyordu bedenime. Bir virüs gibi kanıma karışıyor, yavaş yavaş çekiliyordum aydınlıktan. Bulacaktım tedavisini. Ölmek pahasına söküp atacaktım bu siyah lekeyi. Ve işte o zaman bu siyah leke bana ileride anlatacak bir hikaye bırakıcaktı. Bir hikayem olacaktı...