Sen benim hiç okumadığım aşk hikayemsin. Bazen sadece seni istiyorum. Ellerini,gözlerini,saçlarını. Ben seni kimsede aramadım,çünkü senden başkasında seni bulmaktan korktum. Sen beni çokça yordun ama ben, beni yormayanlarıda sevemiyorum. Senin kokundan vazgeçmek imkansız. Senin kokun benim oksijen tüpüm bitince nefessiz kalıyorum. Ben, seni gözüm kapalı sevmişim. Ama her şey gözümü açana kadarmış. Gözümü açtığımda anladım her şeyin bir rüya olduğunu. Ama tatlı bir rüya . Senden kaçtım evet ,kaçmak her zaman korkakların işi değildir. Ben, seni çok sevmekten, sana daha çok bağlanmaktan korktum. Çünkü biliyordum sonunun böyle olacağını. Ben, hep yazdığım hikayenin sonunu merak ediyordum. Acaba sonu olacakmı nası bir son olacak güzelmi betecek yoksa hüzünlü bir son ile mi ?. Hep böylemi kalıcaz seninle ?. Ben, hep seni düşünerek mi geçiricem hayatımı oysa senin yanında olmak varken. Yanına gelsem seni sevdiğimi söylesem, bu hikaye başlamadan bitecek. Ama hiç başlamamakta var. Bazen senin için yarattığım bu dünyamda senin olmadığını görmek beni çıldırtıyor. Üzgünüm , sanırım hayallerime olan aşkım, sana olan aşkımın üzerinde. Uzağından yaşayacağım bu aşkı. Hiç haberin olmadan. Her ne kadar kendi hikayemin kahramanı olsam da hayat bize her zaman kendim olma şansını tanımaz. Hikaye benim ama kontrol kaderimin elinde . Usul usul sevdim ben seni . Hiç aklıma gelmezdi sana bu kadar aşık olacağım. Kendimi iyi hissetmek için bana ümit veren her şeyi sildim hayatımdan!. Ben aslında başkalarının mutluluğuyla mutlu olan bir insanmışım. Yani mutluyum çünkü sen mutlusun. Hep ben, bir insana ait oldum, bana hiç ait olmayan bir insana.