BİR EYLÜL AKŞAMI

Üşüdüğünde kazağının kolunu parmak uçlarına kadar çeken bir kadın seviyorum.
7/24 Türk Kahvesi içip çektiği fincan resimlerini uygulamalara yollayan ve bu fal'a inanan bir kadın seviyorum.
Karşıdan karşıya geçerken heran ezilme korkusuyla attığı çığlıkların kulağımda çınlamasını seviyorum.
Ağzı dolu olduğu halde bana birşeyler anlatmaya çalışan bir kadın seviyorum.
Ayakkabısına güvenip şu birikintilerine girip çıkan bir kadın seviyorum.
Çiçekleri çok seven ama koparmaya kiyamayan bir "sevgili" seviyorum.
Kaşkolu ağzını burnunu örtmek için değil de aksesuar olarak kullanan ve ayriyeten kaşkolun kenarlarini örmeyi de çok seven bir "Kalp" seviyorum.
Dilek tutarken ne tutacağını bilemeyen yarı hüzün yarı mutlu bir şekilde dönen bir "Dünya" seviyorum.
Tüm hayatımı ona adayacak kadar çok seviyorum. Neden mi ? Çünkü o bana hep "Dünyam" derdi. Dünyanın içini doldurmak içinse onu sevmem gerekirdi. Sadece sevmek değil bunu göstermem gerekirdi. Peki ne mi yapıyorum, hemen anlatayım !!
- O üşüyüp