Genç bir kadın; adı Devrim. Hayatına aldığı sayılı insan ile 24 yaşına kadar huzurla gelmiş, eğlenceli, neşeli bir genç kız. Mezun olma merdivenlerini çıkarken karşılaştığı aile dramı ile hayatı değişti. Onun tek isteği ise psikolog olmaktı..
Bir de adam; Utku, ciddi, görmüş-geçirmiş, kardeşine kendi canından bile çok değer veren, onun için ber şeye karşı koyabilecek bir delikanlı. Kızı daha ilk gördüğü gün de bile, onu düzeltmeyi bırakın, kafasını dağıtıcağını çok iyi biliyordu.
Ve kızı her anında izleyen, koruyan, kollayan bir adam; Akın. Kızın her mutlu anısında yanında olan, üzgünken görünmez kanatlarıyla onu çekip çevreleyen bir adam.
Onların kaderi ne olacaktı? Onlardan başkası bilemez sanırım.
Her şey minik bir terapi ile başlayacak ama, sonu nereye gidecek?
Hepsi 'Terapi'nin içinde sizleri bekliyor!
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."