Kim bile bilir ki hayatının nasıl geçeceğini !!!
Yıllardır kalbini anlattığı defterin, biriktirdiklerini bir çırpıda göz önüne sereceğini !!!
Bende bilmiyordum. Yıllardan beri kurduğum tek hayalin gerçekleştiğinde nasıl tepki verecegimi...
Sıradan hayatımın tam ortasına bir meteor düştüğünde o çatlaklardan , kırıklardan nasıl kurtulacağımı bende bilmiyordum.Sadece bıraktım kendimi zorda olsa bıraktım. Bir kere yaşayacağım ne kadar olduğu bile belli olmayan hayatımda geçde olsa yaşamayı öğrendim. Bugüne kadar yaşattığım hayatımda simdi yaşama sırası benim...
Aklımı , mantığımı , duygularımı , ruhumu , kalbimi , nefesimi...
Herşeyimi ona bıraktım.Hoş başkada şansım yoktu ya zaten.
Önce o aldı zorla içimdekileri sonra ben verdim en ücra köşemde kalan duygularımı ...
Zaten o olmadan yapamam ki ben...
O olmadan ben olamam ki ben...
♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧
Adam elini tuttu kadınının...
Kadın kalbini tuttu adamının...
Yetişkin okurlar için uygundur!
Bir Mahalle Hikâyesi...
Çok daha fazlası...
✨
"Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı.
"Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi.
"Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?"
Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu.
"Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.