Keşke yeniden bir şekerle mutlu olsak. Sadece okula götürdüğümüz çekirdeği öğretmenden saklamak olsa tek korkularımız. Arkadaşlarımızla yeniden sadece oyun üzerine kurulu ilişkilerimiz olsa. Birbirini incitecek şeyler kullanmasak birbirimize karşı. Sadece mutlu olmak için bir araya gelsek yeniden. Çıkar ilişkileri içinde hareket etmesek. Sadece oyun oynamak olsa derdimiz. Aşk denen şeyi hiç tatmamış olsak. Hiç acı çekmesek. Hep mutlu olmak için yaşasak. Ama olmuyor işte hep bir yerden vuruyor dalga bize. Hep yıkıyor umuttan yaptığımız kumdan kalelerimizi. Atıyor uçurumun kenarına. Elimizi tek tutacak insan aileler. Ama ona sahip olamayan hayatla hep tek başına mücadele etmek zorunda kalan insanlarda var. Ve onlardan biri de bendim. Ailem vardı, mutlu bir yuvam ta ki ben büyüyene kadar. Ben büyüdükçe sorumluluk denen o aptal şeyler de çoğaldı ve altından kalkamaz oldum. Ama annem beni anlamak yerine hayatımdaki tek dostum olan babamı da bana düşman yaptı......All Rights Reserved