Oğuz'da bir Deli Dumrul vardı. Bir kuru çayın üzerine köprü yaptırmış, geçenden otuz üç akçe, geçmeyenden döve döve kırk akçe alır idi. "Var mı benden güçlüsü" diyerek de meydan okur idi. Bir gün köprünün yakınında bir genç öldü. Sahipleri "Azrail'in gencin canını aldığını" söylediler. Deli Dumrul Azrail'e meydan okudu. Bu Allah'ın gücüne gitti. Azrail'i, Deli Dumrul'a gönderdi. Deli Dumrul, kırk arkadaşıyla yemekte iken, Azrail gelip kıstırdı. Deli Dumrul şaşırdı. Azrail olduğunu anlayınca, kılıcını çekip saldırdı. Azrail bir güvercin oldu. O da atla peşine düştü. Bir iki güvercin öldürdü. Dönerken, Azrail atını ürkütünce, yere kapaklandı. Başı, gözü yarıldı. Azrail gelip tepesine çöktü. Deli Dumrul şimdi gürlemiyor, hırıldıyordu. "Bre Azrail aman, Tan-rı'nın birliğine yoktur güman, canımı alma Azrail" diyerek af diledi. Azrail de "Benden af dileyeceğine, Allah'tan dile" dedi. Deli Dumrul da başladı "Allah'a yalvarmaya: "Yücelerden yücesin Kimse bilmez nicesin Güzel Tanrı