Ιστορία που έγραψα πριν πάνω από 6 χρόνια, δεν την προτείνω, δεν ξέρω γιατί έχει τόσα reads.
Neymar P.O.V.
''Γιατι?'' Με ρωτησε χωρις να καταλαβαινω την εκφραση της, η τον τονο της φωνης της, γενικα δεν καταλαβαινα, δεν μπορουσα να καταλαβω τι νιωθει. Για πρωτη φορα δεν μπορουσα, τα ματια της ηταν παντα τοσο εκφραστικα, και τωρα το μονο που εβλεπα μεσα τους ηταν κενο. Απλα κενο. Το απολυτο κενο...
''Δεν θες να το κανεις αυτο αγαπη μου!'' Την παρακαλεσα...
''Γιατι οχι?'' Με ρωτησε χαμογελοντας, κανοντας με να τρομαζω.
''Επειδη... Μ'αγαπας και σ' αγαπω!'' Προσπαθουσα να την κανω να λογικευτει...
''Γιατι το λες αυτο?'' Τα ματια φενονταν μαυρα, πρωτη φορα την εβλεπα ετσι... Με ποναγε η καρδια μου. Και συντομα οχι μονο η καρδια μου, αν δεν λογικευοταν συντομα τουλαχιστον.
''Μην το κανεις αυτο, δεν θες.'' Ειπα καθως την πλησιασα λιγο.
''Κανεις λαθος, το θελω, ειναι το δωρο σου, επειδη σ' αγαπω...'' Και τοτε εγινε αυτο που δεν περιμενα ποτε να γινει...
~Εξι μηνες πριν~
Λοιπον, το ονομα μου ειναι Neymar. Η μητερα μου ειναι Βραζιλιανα ενω ο πατερας μου Ελληνας. Εχω μια μικροτερη αδελφη, οι γονεις μας εχουν χωρισει και μαλον θα φυγουμε με την
"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα.
Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά.
Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία.
"Θέλω να το ακούσω μωρό μου. Θέλω να μου πεις πόσο με θέλεις αυτή τη στιγμή." Είπε σιγανά με φωνή βραχνιασμένη, ήχος τόσο απολαυστικός που έφερνε ανατριχίλες σε όλο μου το σώμα.
"Σε θέλω" είπα γρήγορα και κοφτά. Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στην άκρη του στόματος του. Τα χείλη του έπεσαν πάνω στα δικά μου και τα χέρια του έσφιξαν τη μέση μου.
•~•~•~•
Συμμορίες, ερωτικά δράματα, κόντρες και πάθη... Πώς θα τα βγάλουν πέρα?