Hava çok karanlıktı ay sanki eskisi gibi parlamıyordu.Gözlerim karanlıkta yorulmuştu.Derhal bi ışık bulmalıydım.Gözlerim alışacaktı bu karanlığa .Alışmak zorundaydı.Ama istemiyordum.Bu durum beni korkutuyordu.Derhal defolup gitmek istiyordum bu terkedilmiş ıssız yerden.Keşke yanımda biri olsaydı diye geçirdim içimden,ozaman belki daha az korkardım.İyi dövüşen kaslı bir adam.Ya da yada biri olsun işte hepsine razıyım.İlerledikçe ayağımın altında kırılan ağaç dallarının çatırdamaları dışında sessizdi ıssız yer.Kormamak elde değildi.Nereye gittiğimi bile bilmiyordum.Aslında ailemi bulmaya çalışıyorum.Ama onların nerede olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu sanki biliyormuşum gibi geliyordu ama kulağa her ne kadar korkutucu gelsede tek bildiğim ONLAR ARTIK YOKTU.