Yalnızlık Cesaret İster

-Kesit

Erva yağan yağmura aldırmadan hızlı bir şekilde taksiden inmiş deli gibi kapıya vuruyor bir yandan da deli gibi bağırıyordu.Kapının sesine uyanan millet Aybars'ın hızlı bir şekilde aşağıya inmesiyle onlardan inmiş ve merak içinde kapıya bakıyorlardı.

Aybars kimin geldiğini biliyordu,annesinin ve babasının sorularına aldırmadan kapıyı açmış ve suratına inen tokatla hiçbirşey yapmamış sadece sevgilini izlemişti.

"Senden nefret ediyorum Aybars."

"...."

"Konuşsana neden susuyosun?.Seninle oynadım, gönül eğlendirdim desene!."

Erva bi yandan ağlıyor bir yandan da Aybars'a vuruyordu.

"ERVA yeter!."

"Yetmez!."

"Seninle oynadım evet.Seninle gönül eğlendirdim.Şimdi defol git evimden ailemin yanında daha fazla küçük düşme!."

Canı yanmıştı Aybars'ın.Bu sözleri söylemek yerine oracık da ölmeyi istedi.Beynine kurşun yemek saatlerce dayak yemek istedi o sözler için..

Erva yıkılmıştı.İnanası gelmiyordu karşısında ki sevdiği adam'a.Sadece göz yaşları eşlik ediyordu sessizliğ'e.Ve hiçbir şey demeden tanımadığı insanlar'a baktı.Onlarda çaresiz ve bir o kadar da üzgün bir şekilde ona bakıyorlardı.Sadece acıdı kendine hiç olmadığı kadar hemde.Son kez baktı sevdiğ'i adamın gözlerine ve yemin etti onun nasıl canı yandıysa onun da canını yakacaktı.

Merak ediyorsanız bi göz atın derim