De pen die ik nooit terugzag

Het was de eerste dag van de lente, ik was verhuisd, het was de eerste dag op mijn nieuwe school én ik kende er niemand. Kortom: de perfecte dag om een frisse start te maken. Ik was naast je gaan zitten, omdat jij, net als ik, niet naast iemand zat en je me best aardig leek. Jij was je etui vergeten en ik leende je een pen.
"Dank je." Zei je. De klank van je stem gaf me kippenvel en even dacht ik dat ik verliefd op je zou worden. Goh, als dat eens gebeurd zou zijn op dat moment... Ik was gauw achter de waarheid gekomen.

Je was een klootzak.
En die pen, zag ik nooit terug.