MAVİNİN ÖTESİ

"Doğruluk mu cesaret mi?"
"Doğruluk"
"En son ne zaman ağladın?" Öylece kalakaldım.Cevap vermek istiyordum fakat bir kuvvet dudaklarımı kıpırdatmamı engelliyordu sanki.

Her ayağa kalktığımı zannettiğimde beni tekrar yere sermekten bıkmamış, insafsız bir adamdan başkası değildi bu soruyu soran.Elimi uzatsam, uzattığım eli tutması bir yana bir tekmede o savuracak kadar insafsızdı.

"Melisa sana soruyor çocuk cevap versene kızım" dedi Hande 'lan gerizekalı çabuk cevap ver yoksa her gün ağladığını düşünecek' anlamı taşıyan bakışıyla.

"Ay düşünüyordum o kadar uzun zaman olmuş ki ağlamayalı hatırlayamadım."dedim hemencecik Hande'ye bakarak.
Hemen ardından Aras "Hande sormadı, ben sordum sana o soruyu gözlerime bakarak cevap ver." dedi.
Gökyüzünün sonsuz mavisiyle yoğurulmuş gözlerine baktım, mavininde ötesiydi bu.Gözlerimi bir an olsun gözlerinden ayırmadan, çok uzun zaman oldu ağlamayalı hatırlamıyorum, dedim zafer kazanmış gibi bir sırıtışla.