PEMBE PANTER

Karanlık ve ıssız sokakta yürüyordum. Birden duyduğum o tiz çığlıkla koşmaya başladım. Tanımadığım biri bana sesleniyordu. Tok bir sesti ve tahminen yirmi yirmibeş yaşları arasında bir erkek sesiydi. Kime ait olduğunu öğrenmek için ani bir şekilde arkamı döndüm ve dönmemle yere düşmem bir oldu. Dizimde hissettiğim o sıcaklık ve acıya aldırış etmeden ayağa kalktım ve kalkar kalkmaz bana seslenen kişi olduğunu tahmin ettiğim bir çift mavi sert ve soğuk bakan o gözler şimdi az önceki halinin tam tersi bir şekilde gülmekten oluşan çizgilerle daha da güzelleşmişti. Ona karşı tepki vermek, bağırmak istiyordum ama ne hareket edebiliyor nede konuşabiliyordum. . . Annemin seslenişiyle uyandım. Yüzüme vuran sabah güneşiyle gözlerimi kırpıştırdım. Yine aynı rüyaydı bu. Anlayamıyorum neden hep aynı rüya ve neden hep aynı kişi? Aklıma takılan soruları annemin sesiyle beraber beynimin bir köşesine attım ve dikkatimi anneme ve elindeki o pembe tuniğe verdim. " Nihal hani hatırlarsan bugün üniversite