Acı bir uykuyla uyandım. Yine gördüğüm o iğrenç kabuslar pesimi bir türlü bırakmıyor. Acı ama gerçek ne yazık ki bu. Galiba bu ailemdenn kalma bir şeydi. Yaklaşık 26 yıl once henüz altı yaşında bir çocukken başladı her şey babam ust kademede bir devlet gorevlisiydi. Her zaman bizi güvende hissettirirdi. Taa ki o güne kadar. O gun ne mi oldu bende hayal mayal hatırlıyorum ama anlaşılan rüyalarım pesimi bir türlü bırakmıyor. Anlaşılan rüyalarım hep gerçek oluyor. Bu naletimle yaşamayı öğrendim. Şimdi de bu rüyalarımla kim miyim? Aslında ben hiç kimseyim... İlerleyen bölümlerde kimiz hadi görelim.