"Bırak! Defol git, birdaha karşıma dahil çıkma!"
Kolumdan tutan babamın 'Ateş' diye bağıran sesini kulağımda çılıntı halinde duyarken, göz yaşlarımın arasından haykırdım.
"BABA! BABA, NE OLUR ŞUNA SÖYLE GİTMESİN"
Ağlıyordum, sarı saçlarına değen parmaklarımın uçları acıdan sızlıyordu. Gitmesin istiyordum! Benim suçum yoktu! Herzaman ki gibi kaybeden taraf oluyorum, dizlerimin üzerine çökerken kulağıma gelen tanıdık ses dünyamı durdurmuştu sanki. Babamın kolumu bırakıp kapıya koşmasını izlerken bilincim tam yerinde değildi. Ne oluyordu?