Karanlık ve ıssız bir yerde yürürken buldum kendimi bir anda. Kimselerin olmadığı adeta terkedilmiş bir yer gibiydi.yürüdükçe rüzgar vuruyordu yüzüme.kulağımda rüzgarın esintisi ve yerde uçuşan yaprakların sesi yankılanıyordu.bundan 5dk öncesini hatırlamıyorum hafızam silinmişti sanki. Şu an neden burdayım ve neden soluksuz yürüyordum. aniden Çığlık sesleri duymaya başladım.içime bir ürperti düştü.birazda yaşadığım bu durum izlediğim korku filmlerini andırıyordu. Yoksa bu bilinç altımın bir oyunumuydu bana .yavaş ve birden yükselen alarm sesleri geldi kulağıma .ve birden bu durumdan uzaklaştım sadece bir rüyaymış.lanet olası bu alarm neden bu kadar sinir ediciydiki.yine hiç hazetmediğim günlerden biriydi.beni bekleyen yığınla işlerim vardı .sıcacık yatağımdan kalkmak hem eziyet hemde bir işkence gibiydi .sonunda yatağımdan kalkıp hızlıca hazırlandım. Ve salona indim her zamanki gibi baş belası ev arkadaşım esra ortalığı savaş alanına çevirmişti ve öylece bırakıp gitmişti...