Madhouse||L.H.

"To jeden wielki DOM WARIATÓW i nic na to nie poradzę".

Wydarzenia z naszego życia pozostają w nas na zawsze. Niektóre zostają upchnięte gdzieś w głąb świadomości i nawet nie zdajemy sobie sprawy z ich istnienia, a inne pozostają w nas dając o sobie znać, co jakiś czas przypominając o swoim istnieniu. Są różne rodzaje minionych wydarzeń pozostających w naszej głowie jako wspomnienia. Najdokuczliwsze są te przerażające, których woleliļyśmy wcale nie pamiętać, a one jak na złość nie chcą zniknąć z naszej świadomości. Każdy z nas ma kilka dokuczliwych wspomnień dotyczących wydarzeń jakie naszym zdaniem powinny nigdy nie nastąpić. Są tacy, którzy godzą się z problemem i uczą żyć ze wspomnieniem, które po jakimś czasie traci swoje realistyczne kolory i oddala się do tego zakątka naszej wyobraźni w której siedzą te dawno zapomniane przeżycia. Nie wszyscy jednak potrafią się pogodzić z tym co się stało. Za wszelką cenę starają się ignorować wspomnienie licząc na to, że w ten sposób się go pozbędą. Zachowują się tak jakby nigdy nic się nie stało. Louise Richards po wypadku samochodowym w jakim zginął jej ojciec doznała uszkodzenia mózgowego i przeżyła traumę. Ma teraz siedemnaście lat, a od wypadku minęło już dziewięć. Dziewczyna zdusiła w sobie wspomnienie wypadku udając, że jej tata nigdy nie istniał. Jak poradzi sobie z niechcianym wspomnieniem? Jak bardzo zmieniła się jej osobowość po wypadku i czy mimo swojej oryginalności uda jej się znaleźć wreszcie przyjaciół?
Zajrzyj jeśli chcesz się przekonać ;)
Opowiadanie w całości zrodziło się w mojej głowie, więc proszę nie posądzać mnie o kopiowanie. Zbieżność wydarzeń z innym opowiadaniem jest przypadkowa.