Şiir yalanın olmadığı tek yerdir. Bir kâğıt, bir kalem insanın tek dostudur.
İnsan yazarken mutluluklarını, hüzünlerini ve en önemliside sırlarını paylaşır.
İçini döker kağıda, tek tek kelimeler dökülür kaleminden.
Herkes yazabilir. Lakin yazabilmek için sevmek gerekir. En güzel şiiri, en
güzel hikâyeyi yazabilenler bu dünyada gerçekten sevmiş demektir.
İşte bende severek yazıyorum. Belki beğenilmeye bilir yazdıklarım. Beğenilmemeside gayet doğaldır. Çünkü; ben sevdiğime çok uzak, ve onu çok özleyen bir şairim...
Yağmuru Özleyen Şair' den...
"Senin yanında saatlerce otururken, yanıma güvercinler geliyor. Alıp seviyorum, onlarda bizim gibi yaralılardır belki. Sevgi iyileştirir, bunu biliyorum."