Kalbimin hiç tanımadıgı duyguları daha yeni yeni hissetmeye bașladıgı dönemlerdi. Çevremizde bir sürü erkek ve kız arkadașlarım vardı ama bir garliplik vardı Mutlu degildim sanki aradıgım bașka birșeydi. Her akșam eve gelir Odama çekilip aglardım. Noluyordu bana anlamıyordum. Bir gün arkadașlarla beraberdim. Beraberdim derken nasıl bir beraberlik. Onlar biraraya toplanıp gülüp eglenirken bense bir kenara çekilip içimdeki fırtınaları dinliyordum her zaman ki gibi. Artık arkadașlarım alıșmıștı bu duruma Yanıma gelip oturdugunu hiç farketmedim taaki çok derinden SELAM? Sesini duyana kadar selam dedim. Kimse seni anlamıyor hatta kendin bile kendini anlamıyorsun degilmi dedi. Evet dedim. Bende bu yüzden yanına geldim zaten dedi. Bende aynı durumdaydım seni arkadașlarından ayrı derin görünce iște benim gibi biri daha dedim ve ilk defa onun yüzüne baktım o anda kalbim durdu sanki. Donup kalmıștım. Ne zaman ayrıldık eve nasıl geldim bilmiyorum