For One Fine Day

Kader kalbinizi parçaladığında bıraktığı acı zamanla köreltir kalbinizi. Ve giden kalp siler yüzünüzdeki gülümsemeyi. Yaşıyor gibi görünmek için size düşen yalan bir gülümseme yerleştirmektir yerine. Hayatla 'alay' eden yalan bir gülümseme.
Bir gün rüzgar terse eserde kader yüzünüze gülüp bir el uzatırsa size... Uzanan bu el görebilir mi yüzünüze yer etmiş yalanın altındaki gerçeği? Olmayan bir kalbi sevebilir mi gerçekten? Sevdi diyelim onarabilir mi parçaları yeniden? Silebilir mi geçmişin izlerini?
Ya körelmiş kalbiniz bir umut atar mı yeniden? Tutar mı çaresizce kendisine uzanan elleri? Tuttu diyelim güvenilir mi kadere bilmeden planlarını? Biçtiği bir günlük mutluluksa eğer değer mi aynı kabusa bir daha yatmaya?

Var mısın böyle bir aşka?
Var mısın uyanıkken uyanamadığın kabusuna?

Siz olsanız ne yapardınız? Sever miydiniz korkusuzca bir günlük mutluluk için bencilce. Yada korkup kabusu yaşamaktan kaçarmıydınız kalbinizde son aşk kırıntısıyla?

Kalacak kadar bencil kaçacak kadar korkak olanlar için....Tüm kabusuna aşıklar için...