''Nasıl bir histir ki, bedenin zincir izleriyle dolmuşken ruhunun hala beyaz kalması...''
* * *
Gülümseyip devam ettim. "Kralım, bu zincirleri görüyor musunuz? İşte bu zincirlerin benim kanımla yıkanacağı gün gelene dek, sizinle olacağım. İşte o zaman, başka kan dökülmeyecek."
* * *
"Bir gün ruhundaki yaralar o kadar çekilmez hale gelecek ki, sonunda bedeninde yapılan işkenceleri hissedemeyecek kadar ölüleşeceksin."
Kendimi yerden kaldırıp üstümü temizledim. "Sizin halkınızı katletmediler, Kralım." Elimdeki zincirleri daha da sıktım. "Sizin halkınızdan hiç kimse bu zincirlerin arasında korkuyu tatmadı. Ölenler benim insanlarımdı, efendim. Ve siz hepiniz, onların çığlıklarını duyamayacak kadar ölüydünüz..."
* * *