Sokakta yürürken, kalabalığın içinden geçerken özgür hisseder ya insan , parklardan geçerken de ailen varmış gibi ben şu hayatta ne özgür hissedebildim ne de ailem varmış gibi. Hissedebildiğim bir duygum varsa oda yalnızlıktır çünkü dibine kadar yaşadım hatta dibini bile sıyırdım.
Hayatım ne zaman değişmişti belkide onu tanıdığım da zaman içerisinde beni değiştirdi. Hayatımın siyahından kurtardı beni. Belkide ben onu siyahıma çektim.
............
-Bugüne kadar önümüze çıkan engeller zorluklar yüzünden dedik ya Aslı'm bizim aşkımız siyah , hiçbir umut ışığı yok , birbirimize sevgimizden başka verebileceğimiz hiçbişeyimiz yok. Ama ben istiyorum ki herşeyine sahip olayım geleceğine sahip olayım. Alıp verdiğim her nefeste yanında olayım. Şimdi sana soruyorum Aslı'm 'Siyah olan aşkımızı benimle hayatını birleştirerek aydınlatır mısın ? Hayatımı bembeyaz yapar mısın ?
-Hayır.
.........
"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi.
"Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi?
"Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça."
"Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi.
"Senin sesini duymam gerekiyor."
"Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi.
"Sesin bana huzur veriyor."