Sabah gün ağırırken kalktın mı hiç. Pencereni açıp senden önce uyanıp, kendilerini özgürlüğe bırakan martıları izledin mi? Ya da ezanı bekleyen iki çift ışığı açık pencere gördün mü? Peki sen hiç gelmeyenden ümidi kesip Rabb'a ellerini açıp "Gelmesede olur, gittiği yerde mutlu olsun" dedin mi? Başını secdeye koyup yanına olmayan için , sana acılar çektiren biri için olmasada varlığına , bıraktığı acıya şükrettin mi? Sevmek buymuş büyüklerimiz böyle anlattı. Sevmek acı çektirdi diye bin bela okumak değil. Bıraktığı acıya bile şükretmekmiş. Teşekkürler sevgilim bıraktığın acı olsada seni hatırlarken tatlı geliyo. Gittiğin yerde kal ama üzmesinler seni. Bittiğim yerdeyim bıraktığın gibi..