Gelmiş bir bahar günü Erken, seslerini dinliyordum onnanin ormanda yalnızdam. Üç Yıldır süregelen çırpanmalarımı Oğlu, Tann'yi arayişimi, Sürekli Bir biçimde sevinçten umutsuzluğa sıçrayuşlanmı düşünüyordum ... Birden, ancak Tanri'ya inandığım smalarda yayadigmi anladım. Sörf onu düşünmekle bile yaşamun sevinçli Dalgalar kabaruyordu benliğimde Çevrede her şey canlanıyor, her şey Bir anlam kazanuyordu. Ama Tanrı'ya inanmamaya başladım mı yaşama duruveriyordu. "Tolstoy, itiraflarum dan Tolstoy. İnsan Ne lle layar Kohistan'daki öykülerinde insanin ozunde iyilik oldugunu vurgular. Şeytan ISS5 lolstoy da Geç iyiliğin peşinden gidebileceğini anlatmak ister ya er insanın, meleği Temsil eden Karakterleri oykülerinde kullanarak A.Ş. le yayimlanan ziyaretinde bu eserc adini veren İnsan Ne ile Yaşar "oykude, İnsanların özünde iyilik oldugunu onu ne olursa olsun iyilik yapmasi gerektiğini anlatur A.Ş. Adli. Peki insanlann i inde hiç mi YOKTUR 'diye bir soru akla geldiginde imkb yaann Başka
"Eksiklerimiz kusurlarımız değildir."
Ailem beni hep bunu söyleyerek büyütmüştü. Eksikleri olan insanları dışlamamayı, onları sevmeyi öğretmişlerdi. Ama neden bahsettikleri şey kendi başlarına gelince bana sahip çıkmamışlardı, yük olarak görmüşlerdi.
Benim güzel bir hayatım vardı. Sevecen bir ailem vardı. Beni çok seven bir nişanlım. Gerçekleştireceğim hayallerim...
Sonra bir gün bir kaza geçirdim. İlk başta seslerim, sonra nişanlım, sonra ailem sırayla terk etti. En sonunda kazaya sebep olan kişi ile kaldım.
Sonra kalbim "Artık konuşma sırası bende" dediğinde bende sesizce onu dinlemeye başladım.