Mijn leven is misschien niet zo interessant, hopelijk ook niet een cliché. Ik ben maar ik, gewoon mezelf. Daar kan en ga ik ook niks aan veranderen. Ik weet niet of mijn gedachtes van waarde zijn voor iemand. Ik weet ook niet of iemand dit ooit lezen zal. Maar dat maakt niet uit, want dit is wat ik nodig heb. Zo werkt mijn hoofd. Dingen gebeuren, daar denk ik over na en dan moet ik ze opschrijven. Misschien zodat anderen het kunnen lezen, misschien omdat ik het interessant vind om te zien hoe later, als ik ouder ben, mijn woordenschat is veranderd, woorden een andere betekenis hebben gekregen. Maar ik denk vooral omdat ik dan mijn ding kwijt kan. Even tijd voor mijn gedachtes en niet voor andere dingen. Niemand die mij onderbreekt, of tijd waarvan nooit genoeg is. Gewoon een leeg vel op mijn laptop, de toetsen waar mijn vingers sneller over vliegen dan dat ik mij realiseer. Mijn gedachten, een stukje van mijn leven die opgeslagen wordt.