Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları yazarkengözümden damlalar akıyor klavye üzerine. Erkekler ağlamaz lafı bana göredeğil. Ağlamaktan hiç utanmadım,duygularım,acılarım beni boğduğu zaman hepağladım.Yine ağlıyorum... Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmakistiyorum.Lütfen;bu satırlara bir seven olarak sahip çıkın ve lütfen yazılısatırlar olarak geçmeyin. Okudukça yeryüzünde insanlar neleri yaşarmışdiyeceksiniz buna eminim. Bir memur ailenin en küçük çocuğu olarak babamıntayininin çıktığı bir köye taşındık.Huzursuzdum,okulumu bir köy okulundaokumaktansa ,şehirde medenice okumak istiyordum.kaydımı yaptırdı babamokula.İlkokul 4. sınıftan başladım köy okuluna.Beni bir sınıfaverdiler.Öğretmen köyde yabancı olduğumu biliyordu ve hangi sıraya oturmakistiyorsan otur dedi bana.Bir kızın yanı boştu sadece oraya oturdum.Hayatımıadadığım,gidişiyle beni bitiren insanla ilk o zaman tanıştım.İsmi Altınayidi.Çocuk yaşımda bile onun güzelliği beni çok etkilemişti.