Genç bir kız vardı bu hikayede. Gerçekten seviyordu. Sevgisi karşılıklıydı da ama zorluklar vardı.
"Sevginin temeli güvendir. Bana güvenir misin?"
Genç bir çocuk daha vardı. Onların arasını bozmuyordu belki ama uzaktan sevdiği kızı izlemek de sol tarafını acıtıyordu. "Onun iyiliği için." Diyordu her defasında.
Onun kadar iyi niyetli olmayan biri daha vardı bu hikayenin içinde. İşte her şeyi o kişi başlattı. Her şey o zaman başladı. Her şey o zaman karıştı, o zaman alt üst oldu.
"Bu mutlu hikayeyi tüm karakterler varken burada, şu an bitiriyorum!" Dendi. Nefesler tutuldu, kalp atışları duyuldu ve başka bir ses daha...
"Belki de bu mutlu hikayeyi gerçekten bitirmeliyiz ha?"
*
Sabret demeler yeterli mi?
Herkesin üzülmesi ve kahrolması güzel mi?
Seni her şeyden korumaya çalışan babanın sonunda ağlaması kötü bir şey mi?
Peki yaşamak? Yaşamak bu kadar iyi mi?
*
Dikkat!!!
Bu hikaye; kararsızlık, kuşku, korku ve heyecan barındırmaktadır.
*
Abi kitapları kıtlığı çekiyorsanız doğru yerdesiniz. Sizden istediğim ana karakter olan kız ile empati kurmanız. Babasına olan düşkünlüğünü anlamanız. Bu kitapta önyargılı abiler yok, karışan bebekler yok. Alışılmış klasik abilerim hikayesi değildir. Dikkat! Bu kitabı okurken neden benim abim yok diye dert yanabilirsiniz :)
"Onu istemiyorum." Nefret dolu bakışları bendeyken babamdan uzaklaştı. "Benim kızım değil o!" dedi ve üstüme atılmak için hamle yaptı. Fevri bir hareketle geriye kaçarken hemşirelerden biri annemin koluna enjektör sapladı. Sakinleştirici olduğunu tahmin ettiğim sıvı bedenine girdi, hareketleri yavaşça kesilirken hala sayıklıyordu.
"Gerçekleri söyle ona Yılmaz." dedi uykuya dalmadan hemen önce. "Öz ailesini bulsun."
Beni bitirecek kelimeler dudaklarından döküldü. Annem odaya alınırken babam da peşinden gitti. Bedenim titredi, vücudumu soğukluk kapladı. Bir insan narkozluyken asla yalan söyleyemezdi.
Başlangıç: 12 Haziran 2022