Samantha Blue, ofwel Sam voor haar vrienden, maar haar familie heeft dat over genomen, net als de rest van de school... Dus eigenlijk voor iedereen. Sam haat het om Samantha te worden genoemd. Maar daar gaat het nou niet over, ik bedoel maar ze haat zoveel; Spinnen, Slangen, is bang voor honden, is waarschijnlijk het enige levende mens dat One Direction niet zo leuk vind en is als de dood dat er opeens een leeuw voor haar neus springt op straat.
Maar goed, dat punt waar we komen over One Direction, ze is nou niet bepaald fan van ze, nou zeg maar gerust gewoon niet een fan van hun. Maar helaas staat ze er alleen voor in haar vriendinnen groep en school. Ja, ze leid een niet zo eenzaam bestaan. Want ze heeft nog haar broer, haar zus, die andere broer, en oh ja zei ik dat ze nog een broer had? Nee? Nou dan weet je het nu.
Wanneer haar dagboek word gesnapt door haar broers, die het wonder boven wonder niet hebben gelezen, legt ze het op een andere plek. Maar die ondergaat hetzelfde lot, dus heeft ze besloten om een andere uitweg te vinden om haar irritaties en ervaringen op te schrijven. Dus ze heeft besloten om haar vriendinnen op te trommelen en te bevelen een naam van een beroemdheid op te schrijven en degene die ze trekt schrijft ze brieven naar. Of hoe die fans het noemen 'Fan Mail' Brrr. Want wat is er nou beter dan brievenschrijven naar een beroemdheid, die krijgen genoeg 'Fan Mail' dus die ene brief valt heus niet op.
Zeker niet als het een fel blauwe brief is, met een sticker van een eenhoorn...
Nee die valt niet op.
"Hè, kom je nou weer koffie halen?"
Luna komt iedere dag in een café, waar ze haar koffie haalt voordat ze naar werk gaat. Altijd komt ze rond dezelfde tijd een blonde jongen tegen. Altijd hebben ze oogcontact, en geven ze elkaar een klein lachje. Is er iets meer dat verschuilt achter de lach, die langzaam een gewoonte begint te worden?