Hırsız

Hırsızlık sadece somut değil,soyutturda... Bu soyutluk öyle tehlikeli ki ruhunu çalar bir anda!

*Yabancı Kitabından esinlenmiştir.

''Bedenin zaten ruhuna bağlı değil mi?'' dedi adam nefes kesici sesiyle kızın kulağına fısıldayarak... Kız huzursuzca kıpırdandı. ''Ruhun tatlım, ruhunu ele geçirirsem komple benimsin.'' dedi adam tekrar. ''Düşmanın kızını mı istiyorsun?'' dedi kız. Adam dilini şıklattı. ''Kızını değil, yanılıyorsun.'' dedi ve dudaklarını yaladı. ''Ruhunu ve bedenini...''

*Tuğçe'den

Bu adam bu kadar nefes kesici ve ilgimi çekmeyi nasıl başarıyordu ki? Sözleri ruhuma işleyip kalbimin atmasını artırıyordu. Hayvan işte! Bir kızı etkilemeyi iyi biliyordu. Ama kesinlikle ona ruhumu veremezdim. Çünkü bedenim ruhumla hareket ettiği için beni ele geçirmesinden korkuyordum.

*Burak'tan

Bir insan bu kadar inatçı olur mu yahu? Ona 'ruhunu istiyorum'demiştim. Çünkü o günlüğünde apaçık 'ruhumla hareket ediyorum.'yazmıştı. Şapşal kız! Babasından ettiğim nefret tüm bedenimi kapladı. Nasıl, nasıl olabilir ki böyle bir şey ruhumda oluşan yaraları nasıl kapatabilir?

*Tuğçe'den

Dudaklarını boynuma bastırdı. ''Sanırım ruhun artık benim''dedi Burak. Nasıl ona ruhumun çıplaklığını sunmuştum... Ruhuma ettiğim ihanet bedenime yansayacak mıydı? Kulağımı yasladığım göğsü o kadar hızlı atıyordu ki kalbi nefrete bulanmış aşk misali gibiydi. İstediğim beden buydu ama istediğim ruh bu bedene büyüktü. Ayrıca istediğim ruhun bu bedende zerresi yoktu.

***

Ya ben onun istediği ruha bürünecektim ya da o benim istediğim ruhu taşıyacaktı.