~ GÖKYÜZÜ ' M ~

Çaresizdim...
Nasıl yaşanır, nasıl nefes alınır bilemez halde sadece kazıyordum.
Beynimde beni ele geçirmeye çalışan bir uğultu. Nefesimi kesen bir sancı. Nasıl ayakta kalabilirim ki. Yaşanmaz ki böyle. Hayır hayır! Buna izin veremem. Susup böylece seyredemem. Alamazlar onu benden demi! Kimin gücü yeter ki buna.

Bırakıp gidemem ...
Hiç birşey olmamış gibi yaşayamam. Kalk ANNE... Örtmesinler üstünü...
Bırakma küçük hırçın kızını.
Ben nasıl olurum ki ANNE' siz.

Kim tarıyacak saçlarımı?
Kiminle seçeceğim kıyafetlerimi?
Kim örtecek açık bıraktığım üzerimi?
Anne! Gidemezsin. Böyle ansızın . Haketmediğin gibi ölemezsin, öldüremezler benim
MELEĞİMİ!!!!

Bilirim ben seni. Sen şimdi o Nur yüzünden akan yaşlarla izliyor, hatta kızıyorsundur bana. Ağlama üzülme diye. Nasıl anne? Nasıl! Bu nasıl bir ateş. Kalbim dar geliyor göğüs kafesimin altına. Sen sevmezsin ki yağmuru. Sırf ben sevmiyorum diye, yağmur yağdığında gök yüzünden korkuyorum diye.
.....