Beni Sensiz Bırakma

Ailemi o lanet kazada kaybetmiştim.Yalnızlık duygusunu iliklerime kadar hissediyordum.
Kendimi boşluktaymışım gibi hissediyordum. En ufak bir darbede binlerce parçaya bölünecekmişim gibi.
Taa ki karşıma Kaan çıkınca artık yalnız olmadığımı anladım. Birlikte sayısız güzel vakit geçirdik.Onunla hastanede o lanet gün tanışmıştık ama nereden bilebilirdim ki hayatımın en değerlisi olacağını.İşte hayat böyleydi.Hiç beklemediğimiz bir an da bir mucizeyle karşılaşırdık.
Ama sonunda o da mı beni bırakıp gidecekti?
Yine mi yalnızlığa hapsolcaktım?
Ne hissetmem gerektiğini bilmiyordum.
Her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünüyordum. Kafam allak bullak olmuştu. Kaan gerçektende beni bırakıp gider miydi uzaklara?
Birbirimize o kadar bağlanmışken.
Beni hiç mi düşünmüyordu bu çocuk?
Onsuzken yaşayan bir ölüden farkım olmazdı.
"Ne olur gitme.Ne olur beni sensizliğe mahkum etme"