"Ik weet niet meer wie je bent."mijn stem stotterde als de woorden uit mijn mond komen. Hij staat stom verbaast voor mij. Zijn beide handen hangen losjes aan zijn zij. In zijn ogen was geen emotie aanwezig. "Breng me terug naar huis." Zijn naam kun ik niet meer uit spreken, hij was dood voor me. Hij was niet degene die ooit van hield. Nee maar compleet andere versie van hem. "Dit is je thuis, Emelie." Zijn tanden op elkaar als hij het zegt. Ik sta van de stoel een keek recht in zijn roden ogen. "Dit is niet mijn thuis." De woorden kwamen hardt uit me. Maar het moest zo anders begrijpt hij niet wat er wel en niet kun. "Je bent van mij Emelie." Zijn adem halen ging sneller. Er kwam grommen uit hem. "Maak me dan als je denk dat ik van je ben." Dat waren het laste wat ik zei als op zijn antwoord. Te veel liefde vernietig je. Het verleden beïnvloed niet je toekomst Maar jij beïnvloed je leven. Emelie probeert haar leven op nieuw te bouwen. Maar wat als haar verleden haar toekomst in gevaar brengt.