Mevhibe, bahçedeki süs havuzunun kenarında öylece oturuyordu.
İçinden ağlamak gelse de her zamanki vakar duruşunun ardına saklamıştı göz yaşlarını. Üstelik ablalarına destek olmalıydı, bu evden sevdikleri için ayrılırken kalpleri kırık, Neşeleri buruk olmamalıydı. Hepsi de yeterince zor günler geçirmişlerdi. En azından onlar mutlu olmalıydı,Paşa Baba'larının da böyle olmasını isteyeceğinden emindi.
Şu an ki tek sorun ablalarının rahatça gidip evlenebilmesi için söylediği herşeyin büyük bir YALAN olmasıydı.
Gerçekler ortaya çıktısındaysa bu dünyada yapayalnız kimsesiz kalmış olacak ve başının çaresine bakacaktı.