Tam karşımdaydı. Ve bu sefer gözlerimin dolmasına izi vermemeliydim ama söz geçiremiyordum akan damlalara. İnsanlar çoktan karşıya geçmeye başlamışlardı. Bense olduğum yerde dona kalmıştım. Ona baktığım her saniyenin kıymetini bilirmişcesine bir saniye ondan ayırmıyordum bakışlarımı. Onun gözlerinde her zamanki sevgi ve mutluluğun yerini koskocaman bir hiçlik almıştı. Hepimizi mahvedecek bir hiçlik... Ani bir sarsıntıyla yere düşerken bir çift kolun beni sardığını hissettim. En son gördüğüm sahne onun esrarengiz ela gözleriydi...All Rights Reserved