Zoals veel mensen altijd beweren is dat je pas echt weet wat je hebt als je het kwijt bent. Dingen die zo standaard zijn, zo alle daags zijn ineens weg. Dan realiseer je je pas hoe erg je van die dingen hield, hoe erg je het mist. Zelfs dingen die eerst niks voor je betekende, maar toch bij je alledaagse leven horen gaan weg. Ineens moet je volwassen zijn. Opgroeien. Dan vraag je jezelf af of dit leven is. Of dit het leven is waar je op hoopte toen je klein was. Die vreselijke plaag, de levende dood. Het maakt iedereen kapot. Het drijft families uit elkaar, wat zeg ik? Het dood families. Minstens 40% van de wereld bevolking is besmet. Een andere 30% procent is op de vlucht of verbergt zichzelf in "life-camps"(dat zijn dorpen met overlevende en getrainde soldaten). 0,5% is immuun, 7,5% is de leefsituatie onbekend, er is geen bewijs dat ze leven maar ook niet of ze besmet of dood zijn. Een kleine 2% is dood(als oorzaak van zelfdoding). 20% is daad werkelijk ook een.. Ik durf de naam niet eens uit te spreken. We hebben verschillende namen voor ze, zoals: crawlers, runners, howlers en natuurlijk de standaard naam Zombie. Samen met James en het verzet staan we op tegen de plaag en zijn we opzoek naar een medicijn. Volg James en June in hun gevecht tegen de levende dood. Kan hun vriendschap deze druk wel aan? Of zijn ze toch meer dan vrienden? Laat je mee voeren door passie en emotie in een Zombie-Apacolypse met een Dystopia-Twist.