''Gözleri maviydi Rüzgar'ın. Umudu, huzuru taşırdı içinde. Senin gözlerin koyu. Siyaha çok yakın. Ama değil. Farz et ki siyah. Karanlıksın sen. Daraltıyorsun insanı.'' Derin bir nefes aldı ve dilini dudağının üzerinde gezdirdi. Bana dönmeden, yanıtladı. '' Gözlerim siyah değil benim. Siyaha çok yakın. Her şeyi barındırıyorum ben içimde. Kini, nefreti, huzuru, hatta sevgiyi bile... Tek bir etken, beni siyah olmaktan alıkoyuyor. Umut, ben de bulunmuyor. Siyah, sadece karanlık değildir. Mavinin sadece umut olmadığı gibi. Evrendeki bütün renkleri karıştırırsan siyah oluşur. Ama sadece yeşil ve sarıyı karıştırırsan mavi olur. Umut ve huzur. Ötesi yok...'' 13.02.2016
1 part