"i live my life with a lie , i live my life showing to everyone that i'm alright even though i'm not , i live my life hiding my sadness with a smile , i live my life crying myself into sleep every time i remember him , i live my life saying to myself "dont worry , babalik sya para sayo" kahit na i have no idea kung kilala nya pa ba ako , i live my life waiting for him and loving him"-lyian monique mendoza
"i hate seeing her crying , i hate seeing her smiling even though her eyes is full of sadness , i promise after i get my revenge , i'll come back to you and we will have our happy ending , i promise , i love you"-alvin vincent morales/dela fuente
paano kung yung hinihintay mo nandyan lang pala sa tabi mo all the time , what will happen kung sa tinagal tagal ng panahon ang isa't isa pala ang gusto nyong paghigantihan? huli na ba ang lahat para sa kanila?
basahin nyo nalang dahil nahihirapan po ako magpaliwanag-____-"
-katsumi27_iluvpurple
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.