Benim sıradan günlerim, yalan gülüşlerim, yalan mutluluklarım, karanlık bir dünyam vardı. Ta ki o'nunla tanışana kadar. Çünkü o benim yalan olan herşeyimi gerçeğe dönüştürdü. Ben o'nunla birlikte gerçek mutluluğu tattım, ilk defa gerçek ve içten güldüm. Ben ilk defa sıradan sıkıcı günlerimin sonunda insanlardan ve sahte gülüşlerimden tiksinmedim. O beni tüm sahte olan şeylerden uzaklaştırdı. Siyah- beyaz olan dünyama bir anda farklı renkler eklendi. Ben ilk defa siyahtan başka bir rengi sevdim. O benim karanlık dünyama siyah bulutlarımın arasından sızabilen mavi bir ışık oldu. Onu tanıdıktan sonra gerçekten hayal kurmayı öğrendim. O benim tek gerçek hayalimdi. Ve imkansız hayalim..