Kendime Kadar Kederlerim

"....sonra dedim ki, aslında ne faydam olur ki sana..?
Delinin zoruyum işte, kendim söyler, kendim dinler, kendim yaşarım bir dolu dünya denizi.
Kendime kadar kederlerim, dedim..
Hiç kusura bakma.
Aralarsan o kapıyı karışmam.
Alırsın dünyayı başına.
Evet, var bir avuç dolusu sevda hep ellerimde, var hep yarım bi ezgi dilimde.
Ama tebessümüm bile ağız kenarıma kadar.
Işıklarımı gözlerimde hapsederim ben, çünki karanlıktır diğer adım.
Içimde yalnızlığın son durağında kamp kurmuşum, duymadın mi, dedim.
Paylaşılmaz yalnızlık..
Ne de ukalayım!
Halbuki ezberimin bozulmasından korkuyorum.
Iyiyim böyle desem de, kaçıyorum.

Sen en iyisi çok bakma gözlerimin içine, görme kendini dedim içimden.
Ukalalık ve yalnızlık, biz bize iyiyiz.

Kendime kadar dedim, kederlerim..

Hiç kusura bakma.."

İç döküşlerimden izdüşümlerime uzanan bir yolculuk bu. Yüreğimden kopardığım karanlıklar ve aydınlıklardan derlediğim envâi renkte buket.

Buyrun..
Kelimelerimi yalnız bırakmasın gözleriniz.
Yüreğinize konan ipeksi bir bûseye dönüşsün her biri..

Tünay Yılmaz