,,AUW!", ik val op de grond van een uitgestrekte been voor mijn benen. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en ik zie Emiel gevaarlijk lachend weg rennen.
Ik sta weer op en ik zie dat er bloed uit mijn knie stroomt. Een groepje meisjes lopen me lachend voorbij. Gelukkig is Laura wel zo aardig om me te helpen. ,,Gaat het?", ze haalt een pleister uit haar nieuwe bling-bling tas. Dit kan nog wel een goede vriendin worden, denk ik blij. ,,Ja, het gaat wel. Dankjewel", zeg ik. Ik kijk om me heen. Ik zie dat Emiel zijn hoofd snel weer op zijn iPhone richt. ,,Was Emiel het?", mompel ik. ,,Wat?". ,,O niks.", zeg ik snel. Ik richt mijn ogen nog één keer op Emiel. Dan houd ik me weer bezig met Laura.