AFİHİFA

ASKIDA

/ Hani her insan kendi hayatının baş rolüdür diye bir söz var ya.
Her insan kendi yalanlarının baş rolüdür.

Hayat doğru yazılır.
Yanlış yaşanır...

\/\/\/\/\/\/

"İsmini neden sevmediğini anladım Hifa." dedi önümde diz çökerek.

"Neden?" diye sordum.

Bu kadar yakınımda olması tuhaftı. Hep mesafe olurdu bizim aramızda.

"Doğduğunda ismini kulağına fısıldamamışlar sana. Benimsememişsin. Kabul etmemişsin bu güzel ismi. Ezan okumamışlar sana fısıltıyla. "

Saçlarımı geri attı ve kulağımı ortaya çıkarttı.

Hayır.. hayır. Bu kadar yakın olmamalıydı.
Bana göre sorun değildi ama o, sorun olurdu onun için.

Dudaklarını kulaklarıma yaklaştırdı.
Yumruklarımı sıktım.

"Allahu Ekber, Allahu Ekber." diye fısıldadı.
Gözlerimi yumdum ve yutkundum.

"Selim?" diye fısıldadım.

Dinlemedi devam etti.
En sonunda, "Hifa." diye fısıldadı.
"Hifa."

"Hifa."

"Senin ismin Hifa, güzel kız."