KIŞ GÜNEŞİ

Hayat onun için, soğukluğun teninde bıraktığı izlerden oluşuyordu.Hiçbir şey tenini hatta kalbini bile ısıtmaya yetmiyor, tek başına yeşeren kardelen gibi yalnız kalmasına neden oluyordu.
Ta ki bu kış gününde yüzüne gülen güneşin ısısına kadar...

Her gülümseyişi zararsız bir kar tanesi gibi tenine konduğunda yaşadığına dâir bir kanıttı. Fakat uzak durmalıydı ondan. Kendi zehrinin ona bulaşabileceğini biliyorken zarar veremezdi ona.Ama yine de...içini ısıtabilecek bir güneş doğmuştu.
Kışın doğan Kış Güneşi...