Eniştem +18

Her şey yanlıştı. O ve ben. Bir imkânsızdan ibaretdik. O benim Eniştem bende onun gözünde küçük bir çocuk. Ama zaman kavramını yitirdiğinde her şey yeniden yazılmıştı. Ve o gecenin izleri silinmemekte yemin etmişti.

Kapıyı tıklayıp içeri girdim. Odada her yer siyah ve beyazdı. Kendisi gibi karmaşık bir odası vardı. Ama şimdi bunu düşünecek bir durumda değildim. Yanına gelip tam karşısında durdum. İçinde boğulduğum yeşil gözlerine baktım. Soğuk bakışları bende bir etki bırakmazken söyleyeceğim sözler titrememe sebeb oluyordu.

"Neden geldin?"

"Düğün hediğeni vermeye geldim, ENİŞTE"

"Ver ve git!"

"Ben hamileyim."

Hiç korkmadan söylediğim iki söz dudaklarımdan çıktıkdan sonra anlam kazanmıştı. Evet ben hamileydim. Ve bebeğimin babası- ENİŞTEM'di.

#1-yasakaşk
#40-gençkurgu

BU İSİMLE YAZILAN İLK KİTABDIR.