PLATONİKLERİN KRALİÇESİ 🔱

1 Ocak 1996 yılında Antalya'nın Manavgat ilçesinde Ereğli sokağında 32 nolu evde mahallenin ebesi Nuriye Teyze tarafından dünyaya gözlerimi açmışım. Birkaç dakika sonra annemin eline vermişler beni. Annem yarı açık yarı kapalı o mavi gözleriyle bir an cama takılmış gözleri cama o anda bir kar tanesi yapışmış yavaş yavaş bana kafasını çevirip; "A-dı ımm a-dı Ber-fu ol-sun." demiş ve bir dakika içinde kan kaybından ölmüş. Babam gemi kaptanı olduğu için 8 ayda bir geliyormuş. Annemin ölümünden sonra bir kere gelmiş. Nuriye Teyzeye bırakmış beni zaten annem öldükten sonrada Nuriye Teyze bakmış bana. Annemle babam birbirlerine deli gibi aşıklarmış. Bunları bana Nuriye Teyze anlatmıştı. Şuan onun mezarındayım hafiften rüzgar esiyor ve kar yağıyor. Üstümdeki hırkaya daha çok sarıldım ve hüngür hüngür ağlamaya başladım. Oda beni bu iğrenç dünyada bırakıp gitmişti. Sevdiklerim hep beni yalnız bırakmıştı. Belkide bunun nedeni beni sevmemeleriydi. Babasının bile sevmediği bir kızı kim severki...