Τhe cards of Warlock | Οι κάρτες του Νεκρομάντη

''Για να καταλάβω'', σκεφτόταν εκείνο το βράδυ η Αραμπέλλα ξαπλωμένη στο δωμάτιο ενός σπιτιού που δεν της άνηκε, ''ο Νεκρομάντης, δηλαδή ο Χάρος, καταράστηκε τον παππού μου και χωρίς πολλά-πολλά το μάτι του Θεού διάλεξε εμένα για να είμαι η εκλεκτή στον κόσμο του υπερφυσικού μιας και η κατάρα αυτήν δεν έφυγε ποτέ πάνω από την οικογένεια''.
Έπιανε τον εαυτό της να μην πιστεύει όλα όσα είχαν αλλάξει στη ζωή της, ήταν τόσο... εξωπραγματικά. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να εύχεται και να παρακαλά από τα βάθη της ψυχής της για βοήθεια από το μάτι του Θεού, δεν άντεχε μέρα παραπάνω σε εκείνο το σπίτι. Γράπωσε με τα χέρια της τα βαριά σκεπάσματα και έστριψε το βλέμμα της στο τζάκι του υπνοδωματίου, αμίλητη βυθισμένη στην πιο βαθιά άβυσσο του μυαλού της κοίταζε από απόσταση της φλόγες να χορεύουν. ''Ίσως'', έλεγε, ''έχει γίνει κάποιο λάθος. Ή ίσως στο τέλος θα ξυπνήσω από αυτόν τον εφιάλτη όμως... αν είναι εφιάλτης τότε αυτήν η νύχτα δεν έχει τελειωμό''.

- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -- ⋆ ⋆ ⋆ -

All rights reserved.
Don't copy the story.