A First Ever Wattpad Gay Tagalog Story. Somehow, based on a true story. Based lang, hindi completely ganun.
Meron ng Pilot, Prolouge, tapus hindi pa gaanong part ng story yung unang chapter. Lalagyan ko pa ba dito?
Namamalimos akong motivation.
Pahingi na din ng lovelife. Pakidagdag sa motivation, tapos paki-supot na lang, paki-doble na lang para sure.
Pero ito na talaga.
Ang pag-ibig ay sobrang nakakabwisit na dumadating na lang ng kahit anong oras. 'Yung hindi mo rin alam kung kailan at paano. Pwedeng dumating mamaya, bukas o makalawa, at pwede ring ngayon. Karaniwang dumadating sa mga oras na hindi ka handa.
Iyang pag-ibig naman na iyan e nararamdaman naman ng lahat, alam niyo 'yon. Sa bata, matanda, lalake o babae, mapa-bakla man o tomboy, maitim man o baboy. Basta, sa lahat ng may feelings.
Katulad ng sinsabi nila, mapaglaro talaga ang punjabnes na Pag-ibig na 'yan. Pati mga bata o mga walang kamuwang-muwang dinadamay niya. At pwedeng ipunta ka niyan sa mga bagay na hindi mo gusto o hindi mo alam, sa mga bagay na labag sayong puso. Katulad ni Ethan, napamahal sa kapwa niya lalake. Hindi niya ito gusto, lalo na't palagi siyang tinatamaan ng anxiety o pagkabahala sa kung anong iniisip ng iba, ayaw niyang maging iba, ayaw niya na matawag siyang bakla.
Dahil 'yang pag-ibig na talaga na 'yan, walang pinipiling edad o sekswalidad.
Pero petragis lang talaga, oo. Mga paasa talaga sa mundo, kumakalat na, kumakampi pa 'yang pag-ibig na 'yan. Hindi na sila naawa, mga walang kaalam-alam sa mundo pa ang binibiktima. Magpa-promise pa 'yan, kung ililista mo, siguro mas marami pa sa lines ng One Piece. Pero hanggang promise lang e, hanggang 'dun na lang 'yun. Sarap chop-chopin 'yung noo e.
Yung hindi mo alam kung mahal ka ba talaga. Hindi mo alam kung seryoso ba. Hindi mo alam kung anong gusto. Hindi mo alam kung kailangan ka ba. At hindi mo alam kung tapos na ba, o hindi. Nakaka-irita bessy.
Ok na? Basahin mo na. Hahahahaha! Limang "ha" na din 'yan.
"'Di ba sabi mo ay wala ka pang nagiging boyfriend?" pagkuway tanong nito.
"Wala pa nga."
"Pero nagka crush ka man lang ba?"
"Hmm. Oo. Pero ayaw ko kasing maging emotionally attached kaya as much as possible ay pinapatay ko na agad ang feelings ko. Kasi. Ewan. Hindi ko alam kung paano i-explain." ang complicated talaga kapag hindi mo masabi 'yung nais mong sabihin no? 'Yung parang ikaw lang mismo ang nakakaintindi.
"Parang hindi ka naniniwala?"
"Parang gano'n na nga. I mean, alam mo naniniwala naman talaga ako, it's just that, syempre sa mga kagaya ko parang ang imposible lang ng idea na 'yan especially when if comes to same sex relationship. Siguro para sa iba ay nagwo-work pero sa'kin ay-you know, hopeless ako riyan. Kaya kapag may nakikita akong mga same sex couples ay naiinggit ako tapos ang ending mag i-imagine ako ng mga bagay na mag c-cause ng ikasasakit ko ng feelings ko kasi 'di ba marerealize mo na hindi naman ito sa'yo mangyayari. Minsan din ay na i-insecure na lang ako. Tsaka mostly rin kasi ay puro sex lang ang habol nila. Ayoko naman no'n." mahaba kong salaysay.
"Kaya pala." nasabi niya na lang.
"Siguro dahil ito na rin ang naging coping mechanism ko para maprotektahan ko ang feelings ko sa mga bagay na makasasakit sa akin emotionally. Unconciously ay nadedevelop ko na. Kaya ang ending na suppress na lang. Kaysa naman mag suffer ako sa mga sarili ko lang namang pag-iisip which is not healthy, why not i-suppress ko na lang diba?"
"Pero hindi mo ba naisip na it takes time to wait for the perfect moment and it will be worth it?"
"Alam mo. Sa totoo lang, palagi ko 'yang naiisip. Talagang na o-overshadow lang ng realization ko na imposibleng mangyari."
"Pero, heto ka ngayon. Susubukan mo nang magmahal sa kabila ng beliefs mo." aniya.
"Kasi may tiwala ako sa'yo." napangiti ako sa kanya kaya napangiti rin siya.