"Üzgünüm John. O artık yok..."
Böyle olmamalıydı. Bu şekilde bitmesi yanlıştı...
Kos koca kaldırımda tek başınaydı...
"Bir mucize sadece bir mucize daha Sherlock... Yalvarırım."
Belki demiştim içimden bu yeni aile bana bir umut olur da herşey den kurtulurdum ve 17 yaşında sadece basit hayalleri olan basit bir kız olurdum.
Gece değil de sadece Mira olurdum o zaman belki beni bu sefer severlerdi...
Severlerdi di mi?