Yaşıyoruz işte. Bazıları dalga geçilen olurken, bazıları ise dalga geçen oluyor. Bazıları küfür ederken, bazıları küfür edilen oluyor.
Ne kadar zor değil mi? Hayatta diğerleriyle eşit, aynı raddede olmak.
Bugüne kadar her zaman dalga geçilen, küfür edilen, umursanılmayan olmuştum. Ama, bugüne kadar.
İntikam almak için geliyordum. Hepsinden, intikamımı alacaktım. Ettikleri lafları, söyledikleri sözleri bir bir hatırlatacaktım.
Eski Beste yoktu artık. Artık havalı, mavi saçlı, ve zayıf bir kız vardı. Ve eskiden kalma tek şeyi ise âşık olmasıydı.
**
"Ne yaptım size! Neden bakmıyorsunuz yüzüme, neden aldığım her nefesimle bile dalga geçiyorsunuz!"
"Aldığın nefes bile değerli değil, komikte ondan."
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."