Rennend kijk ik achterom... Ik ren steeds harder en stop dan bij een lantaarnpaal. Ik haal diep adem en wil weer verder rennen maar dan voel ik een hand op mijn schouders. "Ha, loubna je denkt toch niet weg te kunnen?" Ik draai me om en kijk recht in zijn ogen. "Laat me met rust alsjeblieft ik smeek het je" nooit! Antwoordt hij. Maar vertel me alsjeblieft waarom je mij moet hebben.. Ik kijk op en ineens is hij weg. Ik zie nog enkel de schaduw.All Rights Reserved